Vandaag woensdag 1 februari 2023, we zijn reeds meer dan 1 week op Zambiaanse bodem. Anoek valt elke dag……van de ene verbazing in de andere. Elke dag een beetje mijmeren aan de ontbijttafel met de dagelijkse toast, confituur, een kopje lekkere koffie en een eitje. Elke dag weer met volle goesting vertrekken, gepakt en gezakt en het hoofd vol plannen, ideeën en bakken energie!
Deze ochtend bij aankomst in Linda Community school verzamelen we samen met andere vrijwilligers vele spullen die we straks zullen meenemen op onze ‘Home Visits’. Dit is een heel waardevolle trip : Cathy, headteacher, bezoekt maandelijks huisjes, hutjes om wat sociaal contact, sociale controle/hulp aan te bieden. Zoals we reeds geschetst hebben, komen op Linda een 670-tal kinderen naar school waaronder meestal wezen. Tijdens de home visits krijgen we inkijk in de leefomstandigheden van deze kinderen. Voor velen is de school hun enige houvast of ‘familie’ in hun leven. De kinderen wandelen gemiddeld 4u/dag om naar school te kunnen. Bij de voorbereidingen kunnen we eerst wat spullen verdelen onder het lerarenkorps. We kregen een heel waardevolle dik gevulde valies mee met meer dan 30 mooie herenhemden. Als de leraars mogen langskomen en hun favoriete exemplaar uitkiezen, zien we enkel stralende gezichten en uitdrukking van zoveel dankbaarheid! Hier krijgen wij het ook warm van…..
Als de ganse groep klaar is, vertrekken we op ‘wandeling’. We verlaten onmiddellijk de begane paden en trekken de bush in. Onze groep bestaat uit een 16-tal enthousiastelingen, jong en oud, een 5-tal nationaliteiten, interessante mensen met allen 1 zelfde missie….. De impressies bij de huisbezoeken laten telkens weer een heel diepe indruk op ons na. Hierbij treedt nooit gewenning op, alleen maar diep vanbinnen een gevoel van zoveel onmacht en zoveel onrechtvaardigheid…… Het meest beklijvend verhaal van deze tocht is misschien wel het volgende : als er veel regen valt zoals we nu meemaken, kunnen de kinderen de school moeilijk bereiken en moeten ze door het water (beken) waar er gevaar dreigt van krokodillen, laatst werd hier een kind doodgebeten…. Tijdens onze uitgebreide wandeling werden we verrast door een giga onweersbui met felle donder en bliksem. Gelukkig konden we schuilen in een ‘huisje’ van een 15-jarige jongen die op school aanwezig was. Hij leeft hier helemaal alleen na het overlijden van zijn ouders. We konden bij elke halte mooie pakketjes donaties bezorgen aan de minstbedeelden, de kwetsbaren waar wij in onze ‘normale’ wereld geen idee van hebben dat dit echt bestaat……
Anoek kon haar grote voorraad kinderkleertjes met veel liefde uitdelen aan de mama’s en kleine rakkers die we bezochten. Er werden ook voedselpakketjes uitgedeeld aan kroostrijke gezinnen. Vele verhalen kunnen we hier blijven neerpennen maar onze ervaringen zijn met geen 1000 woorden uit te leggen. Het zijn avonturen die ons hier dag na dag vervullen met een gevoel van dankbaarheid én trots. Dankbaarheid en trots dat we hier mogen zijn en dat we het beste van onszelf kunnen geven. De intense warmte die we hier mogen ontvangen en de ‘good vibes’ tillen ons hier (samen) naar ‘higher level’ xxxx
Warme groeten aan de thuisblijvers, slaapwel en tot morgen 🙂